دلیل تاخیردربروز کردن
به نام خداوندقلم-عشق-کلمه
ازبین همه نعمتای خدا،سه نعمت برایم رنگ وبوی دیگری دارد...
من کلاآدم تنهایی هستم
یعنی کلاسرنوشتم جوری رقم خوردکه تنها بمانم
تنها رفیق های من همین سه نعمت بود...
«قلم-عشق-کلمه»
همدم همه ی تنهایی های من
اما این روزهاازقبل هم تنهاترشده ام
یعنی این سه رفیقم راهم ازدست داده ام
من عاشق شعرگفتنم...
ولی درصورتی که خودش بیایدنه اینکه من بیاورمش
کلمات بایدخودشان به سراغم بیایند،نه اینکه من دنبالشان بگردم
کلمه بایدازروی عشق بیایدنه...
امااین روزهااصلاعشقی درقلبم پیدانمی شود!
انگاریک تکه سنگ شده ام ونسبت به هیچکس احساسی ندارم.
قلم راروی کاغذمی گذارم
اجازه می دهم ذرات قلم صفحه زبرکاغذرانوازش کنند
اما نتیجه اش چیزی جزخط خطی نیست
همین است...
ازاین بهترنمی شود
ذهنم ازهمه چیزخالی شده است؛وهمچنین قلبم...
عیبی ندارد
بگذاریکبارهم من به سراغ کلمات بروم
دوباره قلم راروی کاغذمی گذارم
می خواهم همین احساس پوچی راروی کاغذبیاورم
انگاراینبارموفق شده ام!
کلمات معنی داری روی کاغذنقش بسته اند:
«درسکوتی وحشی
می نشینم آرام
دست هایم سرداست
سینه ام چون مرداب
درسرم می چرخد
خاطره های سیاه
باخودم می خوانم
«عشق هم عشق قدیم»
فکرهایم خالی است
همچوافکار فروغ
یاچوافکارامید
...
قلب من آرام است
می زند؟
یاشاید
مثل ذهنم خواب است
مرده ام یازنده؟
چه کسی می داند؟
گذرثانیه ها
مثل صدهاسال است!»
اه!
تلخی کلمات کامم راتلخترکرد...
ازاین کلمات مرتب شده حالم به هم میخورد
ازاین که بنشینم وکلمات رامنظم کنم متنفرم
کلمه درذهن شاعرعین نظم است
کلمه بایدمرتب ومنظم به سراغ شاعربیاید...
ازاین حال خودم متنفرم!
تنهایی مفرط...
اه!
کاش کلمات بامن آشتی کنند!
کاش دوباره عاشق شوم...
به قول فروغ:
عاشق ستاره ی صبح
عاشق ابرهای سرگردان
عاشق روزهای بارانی...
دلم برای دوستان تنگ شده...
دلم برای«قلم-عشق-کلمه»تنگ شده!
قاصدی که زندگی را خبر می دهد.
و در سکوت ات همه ی صداها:
من مست جام باقی ام ،دارم هوای عاشقی
حیران روی ساقی ام ،دارم هوای عاشقی
ای جان و ای جانان من ،دارم هوای عاشقی
ای وصل و ای هجران من، دارم هوای عاشقی
جان در بر جانانه شد ،دل بر سر پیمانه شد
تن ساکن میخانه شد ،دارم هوای عاشقی