وقتی که هستی

به نام خداوندقلم-عشق-کلمه

چقدخوبه که توهستی/چقدخوبه تورودارم/چقدخوبه که ازچشمات/ میتونم شعربردارم

13-2-93

من بانگاه گرم تو

آرام عاشق می شوم

درشهررویاهای تو

ازخویش غافل می شوم

وقتی که توهستی دگر

ازشهرخارج می شوم

من می روم تابیکران

تااوجِ ژرفِ آسمان

من می پرم تاشهرعشق

تاشهررویاوخیال

تاانتهای بی کسی

تاعمق این دریای جان

انگاردرآن بیکران

جمع من توماشده

اینجافقط روی زمین

تفریقمان پیداشده

وقتی توهستی آسمان

اندازه ی قلب من است

عشق توهم همچون نسیم

درآسمانم می وزد

وقتی که هستی عاشقم

وقتی که هستی بیکران

باتومیان شهرعشق

تابی نهایت میپرم